Σκοπός αυτό το άρθρου είναι η παρουσίαση της ιστορίας της ελληνικής παραδοσιακής ναυπηγικής όπως και της διαδικασίας που ακολουθείτε από την μετατροπή ενός παραδοσιακού ξύλινο σκάφους σε σκάφος θαλάσσιας αναψυχής μέσω του υλοποιημένου σκάφους τύπου καραβόσκαρου του Ισμήνη.
Στη συνέχεια εξετάζουμε τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα προκειμένου για την κατασκευή αντίστοιχων ξύλινων σκαφών.
Η Ελληνική ναυπηγική παράδοση, οι ρίζες τις οποίας βρίσκονται χιλιετίες πίσω στην αρχαιότητα, συνεχίζει να είναι ζωντανή έως και σήμερα και η ναυπηγοξυλουργική τέχνη αποτελεί έναν από τους κατ’ εξοχήν παραδοσιακούς κατασκευαστικούς κλάδους της χώρας μας, αφού ακόμα και σήμερα υπάρχει η δυνατότητα κατασκευής ή μετατροπής ξύλινων παραδοσιακών σκαφών, τα οποία διατηρούν τα στοιχεία που τα χαρακτηρίζουν.
Οι εργασίες αυτές εξακολουθούν να γίνονται σε ταρσανάδες που έχουν διασωθεί στη Σύρο, στο Πλωμάρι της Μυτιλήνης, στις Σπέτσες και αλλού.
Επειδή δεν υπάρχουν πλεονάσματα τέτοιων σκαφών λόγω της απόσυρσής τους, επιστήμονες ναυπηγοί σχεδιάζουν από την αρχή, με βάση την εμπειρία των καραβομαραγκών, στα χνάρια τα οποία διαθέτουν οι ίδιοι οι ταρσανάδες.
Η εποχή που τα ξύλινα σκάφη λειτουργούσαν προς όφελος του εμπορίου μπορεί να έχουν παρέλθει, όμως η ελληνική παραδοσιακή ναυπηγική τέχνη μπορεί να αξιοποιηθεί στον τομέα του τουρισμού αναψυχής.
Kommentarer